Osteopatia

To system leczenia manualnego dysfunkcji ruchomości stawowej i tkankowej powodujących lub przyczyniających pojawieniu się choroby, bądź będących wtórnymi jej następstwami. Jest to nieinwazyjny sposób diagnozowania i terapii zaburzeń funkcjonalnych oparty na zabiegach manualnych traktujący człowieka jako całość psychofizyczną.

• • Osteopatia czaszkowo – krzyżowa (craniosacral therapy)

    jest integralną częścią całego systemu leczenia osteopatycznego. Za pomocą delikatnych ułożeń rąk w określonych miejscach na czaszce oraz kości krzyżowej osteopata może odnajdywać i wyrównywać napięcia które powstały w wyniku np. urazów lub innych traumatycznych przyczyn. Ten rodzaj terapii poza swoim działaniem mechanicznym, oddziałuje również odruchowo na obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy (szczególnie układ nerwowy autonomiczny), przez co można likwidować napięcia oraz reakcje stresowe.

  • Osteopatia wisceralna / narządów wewnętrznych

    to postępowanie lecznicze, którego celem jest przywrócenie prawidłowego napięcia, elastyczności i ruchomości narządów wewnętrznych. Praca poprzez system narządów wewnętrznych który posiada swoje liczne anatomiczne i funkcjonalne połączenia z innymi strukturami znajdującymi się w ciele człowieka pozwala na skuteczne usuwanie blokad prowadzących, lub podtrzymujących stan patologiczny czyli chorobę. Prowadząc terapię wisceralną traktuje się połączenia narządowe jak „miękkie stawy” , które umożliwiają wzajemny ruch narządów w trójwymiarowych przestrzeniach np. klatki piersiowej lub jamy brzusznej.

Ortopedyczna terapia manualna

Ortopedyczna terapia manualna wg koncepcji Klatenborna i Evjetntha

Jest to metoda badania i leczenia pacjentów z ortopedycznymi schorzeniami narządu ruchu. Podstawowe założenie tego sposobu terapii wskazuje, iż przyczyną pierwotną i najważniejszą zaburzeń czynnościowych jest upośledzenie ruchu ślizgowego w stawie. Koncepcja wyczerpująco przedstawia również sposoby badania i leczenia tkanek miękkich (mięśnie, ścięgna, powięzi).

PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation)

Jest metodą fizjoterapeutyczną opartą na funkcjonalnej diagnostyce i wyrównywaniu zaburzeń motorycznych za pomocą odpowiednio dobranych ćwiczeń.

• • Celem jest uzyskanie funkcjonalnych zachowań pacjenta poprzez ułatwianie wykonywania ruchów, poprawiając siłę, stabilizację, wytrzymałość i koordynację. Edukację motoryczną prowadzi się z wykorzystaniem charakterystycznych wzorców ruchowych odpowiednio sklasyfikowanych w oparciu o naturalne ruchy wykonywane w życiu codziennym.
    • Metoda ma szerokie zastosowanie w rehabilitacji neurologicznej i ortopedycznej umożliwiając pacjentowi najszybszy powrót do funkcjonowania w życiu codziennym – praca, sport.

Kinesiotaping

Jest to metoda opracowana w latach 80-tych XX w. przez japońskiego chiropraktyka dr Kenzo Kase. Polega ona na naklejaniu specjalnych plastrów w określonych miejscach ciała pacjenta.

 
• Stosowane aplikacje mogą korzystnie oddziaływać na stan czynnościowy mięśni, powięzi, stawów, układu limfatycznego, czy nerwowego.
• Działanie metody opiera się na szeroko rozumianej kinezjologii oraz zdolnościach naturalnego procesu samoleczenia organizmu.

Masaż

Zabieg leczniczy wykonywany za pomocą rąk terapeuty, polega na sprężystym odkształceniu tkanek (skóry, tkanki podskórnej, powięzi, mięśni, ścięgien, więzadeł) bez zmian ich struktury, aby uzyskać poprawę stanu psychofizycznego pacjenta. Wykazuje działanie miejscowe oraz ogólne poprzez aktywizację dróg odruchowych.

Fizykoterapia

Jeden jednym z podstawowych działów fizjoterapii, wykorzystuje różne rodzaje bodźców fizykalnych m.in. energię świetlną, elektryczną, termiczną, fale ultradźwiękowe, świetlną. Poszczególne działy fizykoterapii noszą nazwy w zależności od stosowanych rodzajów energii np. termoterapia (leczenie ciepłem i zimnem) elektroterapia, światłolecznictwo (IR-podczerwień, UV- ultrafiolet), laseroterapia, ultradźwięki.
 

• Celem zabiegów jest stymulowanie oraz wspomaganie naturalnych procesów zdrowienia i regeneracji.